Theo Hollenberg (alias Jacob Tuijt)
Als artistiek leider van Vive les Gueux zorgt hij ervoor dat onze optredens even rebels zijn als de geuzen zelf. Gewapend met zijn gitaarluit en Irish whistle speelt hij niet alleen de sterren van de hemel, maar ook de Spanjaarden van het toneel. Zingen? Natuurlijk! Al is het soms meer brullen na een kruik bier.
In het dagelijks leven is hij Senior Integrations Engineer – een baan waar hij grote systemen soepel laat samenwerken. Maar bij Vive les Gueux geldt: hoe meer chaos, hoe beter. Zijn geuzennaam, Jacob Tuijt, past perfect, want als er iets scheef kan, zorgt hij dat het schuin wordt. Dus, mocht je ons horen, wees niet bang. Of nou ja... misschien een beetje!
Karin de Kimpe (alias Trijn Rembrands)
Als de grote initiator van Vive les Gueux heeft Karin niet alleen de eerste trom geroffeld, maar ook de fundering gelegd onder onze bende. Sindsdien zwaait ze met de trommelstok én de pen, want naast tamboer is ze onvermoeibaar onze secretaris én regelt ze alle boekingen.
In Alkmaar staat ze ook wel bekend als haar alter ego Trijn Rembrands, de Kenau van Alkmaar, heldin van het beleg in 1573 en een van de redenen dat de Spanjaarden teleurgesteld zijn afgedropen!
In het dagelijks leven is Karin vastgoedmanager, gespecialiseerd in retail. Maar bij Vive les Gueux? Daar slaat ze de maat zo strak, dat zelfs de Spanjaarden op de vlucht slaan.
Dus als je ons ergens tegenkomt en je denkt: “Hé, da’s geinig”, bedank dan Trijn, want zonder haar waren we nog steeds een zooitje ongeregeld met een hoop vrije tijd (dat dan weer wel ….).
Edo Postma (alias Dirck Duyvel)
Toen de watergeuzen als voorloper van Vive les Gueux begonnen was het in het derde jaar van Kaeskoppenstad. Theo had mensen om zich heen verzameld die het verhaal van Alkmaars Ontzet konden vertellen. Een script werd geschreven en de rollen verdeeld. En Edo nam de rol op zich van de roemruchte verdediger van de Friese Poort, Dirck Duyvel.
Het toneelstuk werd één keer opgevoerd, was veel te lang en zorgde voor een file die tussen halverwege het Fnidsen tot de Waagtoren stilstond. Het script werd overboord gegooid en we gingen improviseren! En daar houdt Edo als toneelspeler van. Sindsdien is het niet anders en worden de verhalen speels aan elkaar geregen, gelardeerd met zang en een biertje voor de dorst.
Anders dan de gramstorige (zoek dat woord maar eens op) Dirck Duyvel is Edo meer van ontregelen. Door zijn grappen, improvisaties en het vol overtuiging inzetten van de verkeerde tekst. Daarnaast slaat hij graag op zijn trommel… en op zijn duim, maar dat is een ander pijnlijk verhaal.
In het dagelijks leven werkt Edo voor bibliotheken, geeft trainingen en promoot hij het Zuid-Hollands erfgoed via de lokale bibliotheken. Ja, zelfs in Den Briel.